Latarnia pamięci zapalona w 2004 roku stoi w miejscu przedwojennego skrzyżowania ulic Krawieckiej i Podwale. Świeci ona nawet w słoneczne dni nigdy nie gasnąć w celu upamiętnienia mieszkających przed wojną w Lublinie Żydów i ich miasteczka.
W okresie międzywojennym Żydzi stanowili około 1/3 mieszkańców Lublina, a ich największe skupisko znajdowało się w dzielnicy Podzamcze. Centralną ulicą tej dzielnicy była Szeroka. Dzielnica ta funkcjonowała dopóki w marcu 1941 roku Niemcy nie utworzyli tam getta, w którym umieścili 34 tysiące osób. Kiedy ostatnich lubelskich Żydów wywieziono na Majdanek rozpoczęło się burzenie dzielnicy. Przestały istnieć ulice, budynki, synagogi, domy i przylegająca do nich zabudowa. Ruiny uprzątnięto po wojnie. Dużą część terenu wówczas zabetonowano i utworzono plac Zebrań Ludowych, dzisiejszy plac Zamkowy. Natomiast sama latarnia jest jedną z ostatnich ocalałych po wojnie latarni w Lublinie.