Urodził się 1465 r. w Lublinie, a zmarł ok. 1529 r. Polski renesansowy poeta, tłumacz i bajkopisarz. Uznawany jest za jednego z prekursorów literatury i piśmiennictwa polskiego.
Urodził się w rodzinie mieszczańskiej, był wykształcony, możliwe że pobierał nauki w Akademii Krakowskiej. Pracował jako sekretarz lub pisarz na dworach, po skończeniu 18 lat podjął pracę u starosty łukowskiego, Jana Zieleńskiego. Następnie pracował u Gotarda Bystrama w Rogoźnie na Pomorzu oraz Filipa Buonaccorsiego, zwanego Kallimachem. Wiadomo, że przyjął święcenia kapłańskie.
Jest autorem modlitewnika Raj duszny (1513) długo uznawanego za pierwszą drukowaną książkę polską. Głównym dziełem Biernata z Lublina jest „Żywot Ezopa Fryga, mędrca obyczajnego, z przypowieściami jego”. Do dzisiejszych czasów zachowało się tylko drugie wydanie z 1578 roku. Napisał także ponad 200 bajek, który były wydane wraz z „Ezopem”. Przypisuje się mu również autorstwo „Dialogu Polinura z Karonem”.