Polska poetka i eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego.
Urodziła się 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie, zmarła 13 lipca 2017 w Gouldsboro (Pensylwania) USA.
Dzieciństwo spędziła w Lublinie, gdzie ukończyła także szkołę podstawową i kontynuowała naukę w gimnazjum. W 1936 roku zadebiutowała w międzyszkolnym piśmie literackim „W Słońce”. W czasie II wojny brała udział w działalności konspiracyjnej, była łączniczką. W tym samym czasie podjęła studia na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim, a po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1947–1950 przebywała we Francji, pracowała tam w ambasadzie polskiej w Paryżu. Kontynuowała pracę literacką, publikując wiersze, przekłady z literatury francuskiej i recenzje na łamach „Nowej Kultury”, „Świata”, „Poezji”. W 1970 roku wraz z mężem wyjechała do Stanów Zjednoczonych.
Julia Hartwig była członkiem Związku Literatów Polskich, polskiego Pen Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Jej dorobek literacki obejmuje kilkanaście zborów poezji oraz prozy poetyckiej, eseje I tłumaczenia. Jednymi z jej najpopularniejszych utworów są: „Gorzkie żale”, „Czułość” i „Westchnienie”.